شیما قهاری؛ مینا پیروزنژاد
چکیده
با وجود استقبال روزافزون از مقوله اصلاح خطاها در تحقیقات، تاثیر سن به عنوان عامل بالقوه مربوط به زبانآموز به طور قابل ملاحظهای نادیده گرفته شده است. زبانآموزان خردسال – که در مراحل اولیه توانمندسازی قرار دارند – به شدت آسیبپذیر بوده و نیازمند شیوههای آموزشی (از جمله آموزش زبان) هستند که با ویژگیهای سنی آنها هماهنگی ...
بیشتر
با وجود استقبال روزافزون از مقوله اصلاح خطاها در تحقیقات، تاثیر سن به عنوان عامل بالقوه مربوط به زبانآموز به طور قابل ملاحظهای نادیده گرفته شده است. زبانآموزان خردسال – که در مراحل اولیه توانمندسازی قرار دارند – به شدت آسیبپذیر بوده و نیازمند شیوههای آموزشی (از جمله آموزش زبان) هستند که با ویژگیهای سنی آنها هماهنگی داشته باشد. مطالعه پیش رو به بررسی و شناسایی بازخورد مناسب در مورد خطاها برای پیشرفت زبانی (یادگیری قواعد انگلیسی) و بهبود شخصیتی (ایجاد تمایل به برقراری ارتباط) زبانآموزان خردسال پرداخته است. سی و هفت زبان آموز (میانگین سنی 32/10 سال) در دو کلاس سطح ابتدایی از یک آموزشگاه زبان انگلیسی غیردولتی در این مطالعه شرکت کردند. با استفاده از روش نمونهگیری یکجا، شرکتکنندگان به دو گروه بازخورد مستقیم و غیرمستقیم تقسیم شدند. در مدت یک ترم تحصیلی (19 جلسه × 50 دقیقه =950 دقیقه) در گروه بازخورد غیرمستقیم تمام یا بخشی از یک اشتباه توسط معلم به صورت غیرعلنی بازسازی و ارائه گردید، حال آنکه در گروه مستقیم شکل صحیح اشتباه به صورت مشخص و واضح به زبانآموز ارائه شد. آزمون استاندارد تمایل به برقراری ارتباط و دو آزمون موازی ارزیابی ساختاری در موقعیتهای پیشآزمون و پسآزمون از زبانآموزان به عمل آمد؛ همزمان با استفاده از روش مشاهده مستمر، فرم تشریحی میزان مشارکت و یک جدول شمارشگر، میزان تمایل شرکت کنندگان به برقراری ارتباط به صورت عینی و عملی بررسی شد. تحلیل دادهها در بخش کمی نشاندهنده تاثیرگذاری معنادار روش بازخورد غیرمستقیم در یادگیری قواعد بود. همچنین طبق نتایج کمی و کیفی، زبانآموزان در همین گروه در زمینه تمایل به برقراری ارتباط عملکرد بهتری داشتند. بنابراین به نظر میرسد بهترین شیوه بازخورد در مورد خطاها برای زبان آموزان خردسال روش غیرمستقیم است.